Dzisiejsza Puszcza Białowieska to rozległy kompleks leśny o powierzchni 150 000 ha, podzielony granicą państwową na część polską oraz białoruską. Dzięki szczególnemu biegowi historii, kompleks ten ostał się działalności człowieka i, co jest ważne, w wielu fragmentach zachowały się lasy naturalne o cechach lasu pierwotnego, a więc odpowiada polskiej nazwie „puszcza”. Od innych kompleksów leśnych w Polsce, Puszcza Białowieska różni się małym rozczłonkowaniem oraz niewielką ilością enklaw i polan wewnątrz lasu. Na największej z nich – Polanie Białowieskiej, położona jest wieś Białowieża.

Cała polska część Puszczy uczestniczy w światowym projekcie badawczym UNESCO jako

rezerwat biosfery, a także jest włączona do europejskiej sieci ekologicznej NATURA 2000 jako Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk i Specjalny Obszar Ochrony Ptaków. Zachodnia część Puszczy jest zarządzana przez Białowieski Park Narodowy. Wschodnia część Puszczy Białowieskiej wraz z terenami przyległymi tworzy Państwowy Park Narodowy „Bieławieżskaja Puszcza”, w którym wydzielono strefy o różnym reżymie ochronnym: ochrony ścisłej, regulowanego użytkowania, masowej turystyki i rekreacji oraz gospodarczą.